27 lat temu, 9 lipca 1997 roku po 22 latach budowy nastąpiło otwarcie Zespołu Zbiorników Wodnych Czorsztyn – Niedzica (obecnie Zespół Elektrowni Wodnych Niedzica). Oddanie do użytku zapory odbyło się już podczas „Powodzi Tysiąclecia” która miała miejsce w Polsce na początku lipca 1997 roku. W dniu oddania do użytku zapory, 9 lipca udało się zredukować falę powodziową. W krytycznym momencie do zbiornika wpadało około 1400 m3 wody na sekundę, wypuszczano zaś około 400 m3/s. Przyjęcie wody przez nowo oddany Zbiornik Czorsztyński spłaszczyło przebieg fali powodziowej na Dunajcu, a później w Wiśle i uratowało przed zalaniem tysiące domów.
W obliczu zaistniałej sytuacji powodziowej otwarcie Zespołu Zbiorników Wodnych Czorsztyn – Niedzica odbyło się bez planowanych wcześniej oficjalnych uroczystości. 9 lipca zaporę poświecił metropolita krakowski ks. Kardynał Franciszek Macharski. Na uroczystość przybyli przedstawiciele województwa i budowniczowie zapory, jak również grupa młodzieży z organizacji ekologicznych która blokowała wejście na zaporę. Jeden z ekologów jak donosił wówczas „Dziennik Polski” przykuł się się łańcuchem do bramy.
Podczas otwarcia zapory o trudnościach przy jej budowie mówił prezes „Hydrotrestu” , głównego wykonawcy budowy Juliusz Sikora. Wspominał także wielką powódź w 1934 roku i ogromne straty jakie ona wówczas wyrządziła.
„W latach trzydziestych kiedy była tutaj największa powódź Dunajcem płynęło 1600 metrów sześciennych wody na sekundę. Ogrom zniszczeń przeraża do dziś. Gdyby teraz nie było zapory byłoby podobnie. O tym warto pamiętać. Z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że zapora w Czorsztynie-Niedzicy zdała egzamin” – mówił w relacji „Dziennika Polskiego” z 10 lipca 1997 roku podczas otwarcia zapory prezes „Hydrotresu” Juliusz Sikora.
Dziś oprócz ochrony przeciwpowodziowej, zapora odgrywa ogromne znaczenie turystyczne, przyrodnicze, krajobrazowe. Bardzo licznie odwiedzają ja turyści przybywający w Pieniny.
POWÓDŹ TYSIĄCLECIA – LIPIEC 1997 ( źródło: wikipedia.pl)
Powódź tysiąclecia – nawiedziła w lipcu 1997 roku południową i zachodnią Polskę, Czechy, wschodnie Niemcy (Łużyce), północno-zachodnią Słowację oraz wschodnią Austrię, doprowadzając na terenie Czech, Niemiec i Polski do śmierci 114 osób oraz szkód materialnych w wymiarze blisko 4,5 miliarda dolarów amerykańskich.
Na terenie Polski zginęło 56 osób, a szkody oszacowano na ok. 3,5 miliarda dolarów. Wylały wówczas wody dorzeczy rzek Bóbr, Bystrzyca, Kaczawa, Kwisa, Mała Panew, Nysa Kłodzka, Nysa Łużycka, Odra, Olza, Oława, Osobłoga, Prudnik, Skora, Szprotawa, Ślęza, Widawa i Złoty Potok, a także górnej Wisły i Łaby.
Bilans powodzi to 56 ofiar śmiertelnych i straty materialne szacowane na około 12 mld złotych. W wyniku powodzi dach nad głową straciło 7000 ludzi, a około 40 tys. straciło dorobek swojego życia. Straty z tytułu zniszczenia majątku poniosło 9000 firm. Woda zniszczyła lub uszkodziła 680 000 mieszkań, 843 szkoły, z których 100 uległo całkowitemu zniszczeniu, 4000 mostów, w tym zerwanych ok. 45, 14 400 km dróg, 2000 km torów kolejowych, 613 km wałów przeciwpowodziowych i 665 835 ha ziemi, czyli ponad 2% powierzchni kraju.
Przeczytaj także : Zapora w Czorsztynie – Niedzicy – Stary Czorsztyn
