Dwór w Falsztynie został wzniesiony w miejscu wcześniejszego dworu przez właściciela Falsztyna barona Karola Jungenfelda na początku XX wieku. W dwudziestoleciu międzywojennym dwór został rozbudowany o dwie przybudówki znajdujące się po obu stronach dworu. Po rozbudowie dwór liczył 780 metrów kwadratowych.
Od powstania do II wojny światowej dwór służył jako siedziba rodziny Jugenfeldów. Po śmierci Karola Jugenfelda dwór i majątek został przejęty przez jego syna Teodora, który zmarł w 1933 roku, w wyniku wypadku samochodowego. Po jego śmierci dwór trafił w ręce ciotki Teodora hrabiny Ilony Salamon (właścicielki Niedzicy). Ostatnim właścicielem majątku był jej syn Istvan. W okresie PRL-u w dworku organizowane były kolonie letnie, a w jednej z jego części mieściła się szkoła.
W latach 70 i 80 XX wieku budynek był w użytkowaniu Ministerstwa Kultury i Sztuki i został w nim urządzony ośrodek wypoczynkowy. Po 1989 roku zabudowania przeszły na rzecz Skarbu Państwa. W roku 1996 budynek główny spłonął prawdopodobnie od uderzenia pioruna. W zespole zachowała się oficyna w której działała przez kolejne lata szkoła oraz czworak w którym funkcjonował sklep. Przy dworze był park.
Opis dworu Jungenfeldów w Falsztynie
Dwór w Falsztynie był dużym ośmiopokojowym, ceglanym dworem, otynkowanym, wzniesionym na wzgórzu, na planie wydłużonego prostokąta na kamiennej podmurówce z piwnicami. Budynek był kryty czterospadowym dachem wzniesionym w stylu klasycystycznym z późniejszymi nawarstwieniami z okresu 20-lecia międzywojennego. Budynek dworu położony był w obrębie zabudowań dworskich, w centrum wsi, powyżej szosy biegnącej przez wieś po jej północnej stronie, usytuowany kalenicowo zwrócony frontem na południe. Dwór posiadał tynki w kolorze jasnopopielatym i sztukaterię w kolorze białym.
Przed frontem budynku znajdowała się weranda kryta dwuspadowym dachem z dekoracyjnymi zastrzałami i innymi elementami dekoracyjnymi. W dworze który został gruntownie przebudowany w latach 50. XX wieku znajdowała się duża sala z przeszkloną werandą, 8 pokoi, kuchnia i jadalnia.
W całym budynku położone były deskowe podłogi, a ściany tynkowane i malowane farbą klejową, natomiast stropy były deskowe otynkowane malowane na biało. Do dworu wchodziło się dużymi dwuskrzydłowymi, przeszklonymi drzwiami umieszczonymi we wschodniej ścianie werandy. Jednoskrzydłowymi, przeszklonymi drzwiami wchodziło się natomiast do przybudówki zachodniej oraz wschodniej.
