Previous
Next

„Poszukiwanie największej głębokości Dunajca” na trasie spływu flisackiego

W 2024 r. zespół naukowców z Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie (Witold Jucha, Rafał Kroczak, Arkadiusz Świder) oraz Politechniki Krakowskiej (Anna Szafarczyk) pod kierunkiem prof. Romana Soji rozpoczął badania nad geometrią przełomu Dunajca w Pieninach. W monitoringu uczestniczyli także pracownicy Pienińskiego Parku Narodowego (Michał Lempa, Ewelina Zając), Pieninského Národného Parku (Vladimíra Kĺčová Kunštárová, Stanislav Rak, Ľubomír Tuželák) oraz Marek Szafarczyk. Pomiary realizowane były z wykorzystaniem echosondy oraz odbiornika GNSS i pozwoliły na określenie głębokości Dunajca w badanym rejonie. Głębokość określano z dokładnością do 10 cm, a współrzędne X,Y mierzonych punktów z dokładnością do kilku centymetrów.


We wrześniu 2024 r. zbadano rozkład przestrzenny głębokości rzeki na odcinku od przystani flisackiej w Sromowcach Niżnych do przystani w Szczawnicy (profil podłużny), podczas przepływu wynoszącego 22 m3/s i rzędnej zwierciadła wody 473,17 m n.p.m. (łata wodowskazowa w Sromowcach Wyżnych). Stwierdzono, że głębokość rzeki wzdłuż prowadzonego na linii nurtu spływu zmieniała się w zakresie od 0,2 do 4,5 m, przyjmując średnią wartość 1,2 m.
W listopadzie 2024 r., przy asekuracji zapewnionej przez ratowników Grupy Podhalańskiej GOPR (Maciej Gębala, Jerzy Zachwieja, Adrian Jandura, Michał Korus, Michał Wolski), przeprowadzono pomiar batymetryczny Dunajca w rejonie Skoku Janosika (Zbójnickiego Skoku). Miejsce to uznawane jest za najgłębsze na całym odcinku przełomu i dlatego postanowiono zbadać je dokładniej poprzez wykonanie kilku profili poprzecznych. Tego dnia przepływ na Dunajcu wynosił 9 – 10 m3/s, a rzędna zwierciadła wody na łacie wodowskazowej w Sromowcach Wyżnych – 472,97 m n.p.m.


Listopadowe pomiary potwierdziły, że „największa głębokość Dunajca” znajduje się w miejscu zwanym Skokiem Janosika i wyniosła 4,5 m.
Badania nad geometrią przełomu Dunajca w Pieninach będą kontynuowane a wyniki zostaną opublikowane w monografii „Pieniny Przyroda i Człowiek”.
Dziękujemy naukowcom, pracownikom Pieninský národný park oraz ratownikom Grupa Podhalańska GOPR za współpracę!
Źródło: Pieniński Park Narodowy

Shares