Jak na początek lat 30. XX wieku był to nowoczesny, modernistyczny i wzniesiony z dużym rozmachem budynek. Jego budowę w sercu Parku Zdrojowego w Szczawnicy rozpoczęto w 1934 roku. Budynek sanatorium „Inhalatorium” w Szczawnicy wzniesiony z funduszy właściciela uzdrowiska w Szczawnicy hr. Adama Stadnickiego na miejscu wcześniej rozebranego „Zamku” – jednego z najstarszych w Polsce domów zdrojowych oddano do użytku w roku 1936.
Właściciel uzdrowiska w Szczawnicy hr. Adam Stadnicki o budowie sanatorium „Inhalatorium” zdecydował po powrocie z podróży po europejskich kurortach, w których zapoznawał się z nowoczesnymi technikami leczenia. Właścicielem uzdrowiska Szczawnica był od roku 1909 i sukcesywnie rok po roku w nie inwestował i rozbudowywał bazę uzdrowiskową. W latach 30. XX Szczawnica była już modnym i znanym uzdrowiskiem.
Po europejskich podróżach do tamtejszych kurortów hr. Stadnicki zdecydował o budowie nowoczesnego obiektu uzdrowiskowo-sanatoryjnego w Szczawnicy. Autorem projektu budynku „Inhalatoriu” był Stanisław Dziewolski, właściciel sąsiedniego Krościenka nad Dunajcem.
Jak na lata 30. XX w. sanatorium z charakterystyczną białą fasadą posiadało bardzo nowoczesne wyposażenie: zakupiono pierwsze w Polsce komory pneumatyczne w których leczono pod zwiększonym ciśnieniem, a w niemieckiej firmie „Inhabad” z Berlina zakupiono urządzenia inhalacyjne. Meble do pokoi zamówiono w warszawskiej pracowni „Jarnuszkiewicz i spółka” oraz w stolarniach w Nawojowej. Instalacja wodociągowa była wykonana przez firmę z Rabki „Kumer i Torba”.
W głównym holu sanatorium wmurowano tablicę o treści: „Społeczeństwu szukającemu zdrowia, oddaję ten gmach do użytku, wzniesiony własnym trudem i wysiłkiem. Adam Stadnicki, 1936”.
W czasie II wojny światowej na strychu sanatorium znajdował się tajny skład broni i amunicji. W obawie przed utratą majątku sanatorium w związku ze spodziewanym wysadzeniem budynku przez Niemców pod koniec wojny (do którego ostatecznie nie doszło) pracownicy ukryli większość jego cennego wyposażenia.
W 1948 roku sanatorium zostało znacjonalizowane. Sześć lat później, w 1956 powołano Państwowe Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Szczawnica, a lecznictwo sanatoryjne w Szczawnicy ukierunkowano głównie na terapię chorób zawodowych górników i hutników. W roku 2005 roku na mocy wyroku NSA, spadkobiercy Adama Stadnickiego odzyskali uzdrowisko w Szczawnicy.
